1. Het koninkrijk van Seker (Sokar),
volgens het Amduat.

Het imago van Seker wat hierboven is beschreven, woont in dikke duisternis en al het licht wat er is gezien aldaar komt voort uit de "ogen van de hoofden van de grote God wiens vlees licht uitzend" en de God zelf leeft op de offers gemaakt voor de God Tem op aarde.
Wanneer AFU-RA in zijn Boot gepasseerd is wordt er in het Land van Seker een machtig geluid gehoord, gelijk aan dat wat je hoort in de hoogten der hemel als deze wordt verstoord door een storm.
Aan de ene kant van het Land van Seker bevindt zich de slang TEPAN, die aan de God de gemaakte dagelijkse offers aan hem aanbied. Aan de andere kant bevindt zich de slang ANKHAA-PAU, die leeft op zijn eigen vuur en altijd op zijn hoede blijft. Nabij zijn de symbolen van de diverse vormen van Seker.
Achter de slang TEPAN is een meer met kokend water, uit welk de hoofden steken van degenen die er in gekookt worden. Dit meer of stroom is genaamd NETU en is gelegen in de regio van het koninkrijk van Seker dat is genaamd AMMAHET, de ongelukkige wezens die in het water gekookt worden, wenen als de Boot van AFU-RA hen voorbijgaat.

De Goden die aan de andere kant van de gang, die AFU-RA passeert, staan zijn allen opgeroepen door hem en zij worden allemaal verondersteld hem te helpen op zijn weg, niet omdat het hun plicht is om dat te doen maar omdat hij hun macht erkende door hen om hulp te vragen.
Op sommige deed hij een beroep omdat hij hun geschapen had, maar anderen zijn duidelijk de dienaren van Seker en hun plicht is het om zijn koninkrijk te bewaken. Een aantal van hen waren Goden die het bevel hadden over de wateren die in het noordelijke deel van deze Divisie liggen. En het was zeer belangrijk voor AFU-RA om hun vriendelijke hulp te hebben wanneer hij de rug van de slang verlaat en weer op zijn eigen Boot overgaat.

In een deel van het gebied aan de linkerkant van AFU-RA zien we de HETEP-NETERU, d.w.z. een gezelschap van acht Goden en de Godin QETET-TENT. Het werk van deze Goden is om aanwezig te zijn bij de vernietiging van de doden in de Duat en het verteren van hun lichamen door de vlammen welke ze uitstoten uit hun mond en de Godin leeft deels op het bloed van de doden en deels op wat de Goden aan haar geven.
Deze Goden zijn voorokken waarop ze de doden in stukken snijden en op momenten dat ze niet dusdanig bezig zijn, zingen ze liederen voor hun God, onder begeleiding van het ratelen van de sistrum. Zij bestaan bij de gratie van het woord van macht dat ze hebben ontvangen en hun zielen zijn aan hen gegeven.
De doden die hier worden genoemd zijn degenen die er in geslaagd zijn om het aangstaanjagende rijk van Seker te bereiken, maar die door gebrek aan invloed op de Goden aldaar, die alleen verkregen konden worden door offers gemaakt op de aarde en door de kennis van de machtige woorden van macht, niet in staat waren om door te gaan naar de verblijfplaats van Seker.

De religie van Seker verkondigde dat de God woonde in een ondoordringbare duisternis, in een regio van zand, streng bewaakt door verschrikkelijke monsterslangen en het had weinig in zich om de aanbidders van de God te bewegen om bij hem te willen zijn na hun vertrek uit deze wereld.
De cultus van Seker is één van de oudste in Egypte en in zijn vroegste vorm stelde het zonder twijfel het geloof m.b.t. het toekomstige leven van sommige van de meest primitieve bewoners van het land voor. In feite moet het zijn ontstaan ​​in een periode waarin een aantal invloedrijke groepen van priesters dachten dat de dood het einde was van alle dingen en toen slangen en stieren de meest voorkomende vormen waren, waaronder de Goden uit de buurt van Memphis werden aanbeden.

De priesters van Amen-Ra vonden het onmogelijk om het Land van Seker volledig te negeren toen ze bezig waren met het afbeelden van de diverse Onderwerelden van Egypte, maar het is zeer suggestief dat zij de weg van AFU-RA over en niet door zijn koninkrijk laten lopen en dat AFU-RA door moest gaan op zijn weg zonder dat hij de pyramide eronder hoefde te betreden welke het Imago van Seker bevatte, in feite zonder Seker ook maar te zien.
Aan de andere kant, zij hechten het grootste belang aan de kennis van de afbeeldingen van de Vierde en Vijfde Divisie en zij geloofden dat het het lichaam van een man in staat zou stellen om zich te herenigen met zijn ziel en om te voorkomen dat de Godin KHEMIT het in stukken zou hakken en dat het de gelovige zou verzekeren van een deel van de offers gemaakt voor Seker.